ramai yang takut nak berkate kate di depan khalayak ramai kan? termasuk la jugak saye...tapi adelah menjadi satu impian untuk saye, yang mane, pade satu hari nanti, saye boleh bercakap dengan baik, sebaik marthin lurther semase beliau berucap dengan tajuk i have a dream. kalau takpon, sehebat anwar ibrahim memberi ucapan kepade penyokong2 fanatik beliau. huhu. bile kite boleh bercakap di depan khalayak ramai, orang mesti hormat dan kagum kat kite, kan? jadi, memang tidak dinafikan sesorang yang hebat berucap dikhalayak ramai mempunyai pengaruh yang kuat.
hari ni, sekolah2 dan institusi pengajian tinggi sering mengadekan aktiviti pembentangan skepade pelajar2. ini dapat membantu sedikit sebanyak kemahiran pelajar2 untuk memberi ucapan di khalayak ramai..
tapi, semase saye berade di tingkatan satu hingelah due, saye memang tak suke betul kalau cikgu2 memberikan saye tugasan pembentangan. yelah, kene buat banyak persediaan. dan, yang paling tak suke sekali, kene bercakap depan cikgu dan kawan2..
aduh...cuak, gemuruh, menggeletar..dan semase saye bercakap memberi pembentangan, kawan2 saye bukan bagi perhatian pon. saye pon cakap gagap2 kat depan tu. ade je terkeluar 'aaa''aaa' tu. haha. lepas tu, tau nak habiskan pembentangan jer...
tapi semase saye berade di tingkatan 3,ntah macam mane saye bersemangat giler untuk membuat pembentangan. kenape ea?
sebabnye mase tu, ade ustadz ni. name die ustadz tanusi. die memang suke bagi tajuk kat pelajar2 lepas tu bentang.
lepas tue die selalu tak puas hati dengan pembentang2 sebab die cakap pembentang2 bosan. jadi, saye rase agak tercabar dan apebile tibe giliran saye untuk membentangkan tajuk yang telah diberikan, saye dapat rasekan satu perasaan yang sangat selese semase menerangkan tajuk tersebut. tak pernah saye rase perasaan itu sebelum ini. huhu. lidah saye rase sangat elastik. idea pulak datang mencurah2. semue mate pulak memandang tepat ke arah saye dan semua kawan2 saye memberikan respons yang positif kepade saye. saye tak tahu ape faktor yang boleh membuatkan perkare itu terjadi tetapi itulah pengalaman bercakap di khalayak ramai yang emang sye takkan lupekan.
sebenarnye, saye ade membace beberape buku yang menerangkan tentang bagaimane untuk bercakap di kalayak ramai. salah satu buku tersebut ialah the art of public speaking. antare perkare yg saye belajar melalui buku tersebut,
adelah normal untuk kite cuak semase memberikan ucapan di khalayak ramai. tetapi, percayalah, perasaan cuak itulah yang membantu sebenarnye untuk kite memberi ucapan yang berkesan. cume, semase kite memberi ucapan, kawal perasaan cuak tu. macam mane?
antare care2 yang ade dalam bukutersebut, sebelum kite memulekan ucapan, tekan kedue2 belah tapak tangan.
selain tu, tarik nafas panjang2
dalam buku itu juge ade tips2 yang berkesanuntuk kite praktikan semase memberi ucapan.antarenye...
sebelum memulakan ucapan, berdiri untuk beberape ketike untuk mendapatkan perhatian pendengar
pandang semue muke2 pendengar. jangan pandang satu arah sahaje
bercakap dengan nade yang sesuai
gaye tangan sebenarnye tak penting kerane semase anda berucap, ape yang pendengar inginkan adelah ucapan anda itu semate2. tetapi tak salah untuk membuat gaye tangan tapi sekadar yang perlu sahaje...
mimik muke penting. pastikan mimik muke anda selari dengan ucapan yang anda sedang beri
penampilan sedap mate memandang
yang ini nasihat dari saye. kalau anda bercakap dalam bahase malayu dalam satu ayat, gunekan bahase malayu untuk keseluruhan ayat
if you use english in a sentence, use english for the whole sentence,ok?
hurm, saye tak betul kalau ade pelajar2 yang telah diberikan peluang untuk ercakap, tapi bercakap macam nak tak nak. tersengih2..kalau lawak takpe juge. ini,shok sendiri. selain itu, bercakap seperti bekate2 kepade diri sendiri. pandang atas la..pandang belakang la...
saye agak bosan melihat aksi2 sebegini...seperti membuang mase sahaje
jadi, saye harap, bagi semue2 yang telah diberikan peluang berkate2 di depan khalayak, hargailah peluang itu yer..
saye pun bukanlah hebat sangat berkate kate tapi saye cube meningkatkan kemahiran berkate2 dari mase ke mase..
hurm...
No comments:
Post a Comment